Kim olduğumdan şüphe sızdıran gecenin sonunu düşünmeye fırsat vermiyor objeler.
Objeler anlamını düşüncesizlikte buluyor anlam kaygısı taşımadan sallanıyorlar aklın bir ucundan bir bar taburesine sabit vücut denilen kimyadan.
Adına tepki denilen ne varsa yutuluyor an içinde,hissizlik kaplıyor yerini.Dönüşümlü olarak sarıyor benliği ağır hasarlı hissizlik.Düşünceye ramak kala düş'ünden,tüm bağlantılar kopuyor.
Kendi gözünden susuz bir yangını izliyorsun,ateşe tapınmanın yok sayıldığı sorgularda.Bir bir geçiyor yenilgiler ellerinden,elleri yadırgayan kadehlere dolup taştığın boyun kırıkları ne tarafa dönsen gidemediğin yönlere yol yapıyor.
Uzun bir yol var demiştim en başından,figürleri farklı yürüyeni aynı olan
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder