27 Mayıs 2015 Çarşamba
bir çocuk, kayaya oturdu
taş attı denize, deniz doğdu
sonra; güneşi uydurdu, ısındı elleri
bulutlardan korktu
bir yağmur, hem ılık hem mağrur
ıslattı saçını, saçları doğdu
denize özenmiş iskele
üstüne binse de, içine çekti onu
çürüdü zamanı unutunca
hesapsız atlayınca uçurumlardan
gözlerinden düşür beni
bakışın yakar tenimi
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Oysa zaman hep kendi bildiği gibi işlerken, onun hangi noktasında durduğumu bilemiyorum. Gerçekçilik o kadar hızlı akıyor ki yaşadığım tüm...
-
Als wir zerfielen einst in Du und Ich Und unsere Betten standen Hier und Dort Ernannten wir ein unauffällig Wort Das sollte hei...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder