Anti İtalik

Birbirini yazı karakterinden tanıyan gözler şimdilerde kısık. Kağıt israfı diye tabir edilen bizleriz şimdilerde.
 Adlarına italik diyorlar. Yaprakları, mürekkepleri tükenmiş bunların.
Kağıt üzerinde ne bir koku ne de dağılan harflere rastlayamıyoruz şimdilerde. Fazla hızlı ilerliyor herşey. Bizler, üstümüz başımız ,aklımız..
 Her parmağımızın kendine göre hisleri köreliyor, tuşlara basmak için kesiyoruz onları. Konuştuğumuzun gözlerinin içine bakmaya çekinir olduk, parça parça koparıyorlar odaklarımızı.
 Başkalarını kırmaya cesaret diyorlar artık, aslında kendilerine bile cesaretleri yokken.
Herkes biraz flu.
 İçini bildiklerimiz içimizde, hafızamızın destekleri. Dışarıda üst üste yığılmış insan tabakası birine konuşsan diğerine çarpıyor yürüyemiyorsun.
 Yürümenin bedenle yapılmadığını kanıtlarcasına aklım, elinde bir bilet yine kaçak biniyor bir sonraki trene.