21 Eylül 2016 Çarşamba
20 Temmuz 2016 Çarşamba
26 Haziran 2016 Pazar
12 Haziran 2016 Pazar
doğrunun kamburu
Bir sessiz perdedir bu ne sen anlarsın ne ben
Derindendir bu gelen ve üstümüzü toprak gibi örten
Kelimeler arasındaki yollar da uzuyor, iletişim bu kadar basitken bu kadar zor . aklımın dilini ölçüp tarttıkça ifade ediş şeklim bozuluyor. bende bozuk, eğri büğrü şeyler var.
elimde bir ayna var 'söylediklerimin alt metnini ' sana yansıtıyor.
elimde bir ayna var ve gördüğümüz kadar varız.
sen siyah kadar bilmek istersin ben turuncu kadar . bu da iki ayrı birey oluşumuz.
kırmızıda buluşmadık diye niye fikrinde yargılanan ben olurum.
çaresizce hissettiriyor. hiç bir şey yapamamak, kendini gerçekleştirememek üstüne bir de hata yapmaya yer olmayan, sakınılanda hataya düşmek. nasıl bir fanus bu?
asıl ironi de burada.
ben hangisi olmalıyım?
kendim hata yapar, düşünür, içtendir ama mükemmel değil.
diğerim sınırlar içinde, hataya yer yok, düşünmez- adına düşünüleni yapmaya çalışır.
sınırlarım olmasın, içimden geldiği gibi olsam diyorum en ufak ifade edişte batırırsam batırayım, eksikliği öğreneyim- öğretileyim istiyorum.
99 sonrası depremi gibiyiz yıkılan yıkıldı, aynı hayata tutunmayı başarmış iki kattan yukarısına temkinli bakan, müstakil hayatı paylaşırken bahçesini kurumaya bırakmamalı.
4 Haziran 2016 Cumartesi
yaz senfonisi
Bir bakarsın kıyısında yüzeriz akdenizin. Can simidi diye kulağımız penceresinde olur yeldeğirmeninin. Yıllanmış şaraplar gibi dolarız birbirimize ve çocukluğumuzdan bahsederiz, olduğumuz gibi neşelenir, kırılıp dökülür sonra birlikte uykulara gideriz
Nasılsa köprüleri yıkılmış seferlerin trenleriyiz artık raylar tanıdık duraklara kapatılmış. Köprüler üzerinde bir gün..
Köprüler diyorum iyiki yıkılmış.
Bu evin yokuşları olduğu gibi ara sokakları da varmış, yıllara rağmen direnen nostaljisi yarınları gibi açılacak olan kapıları..
Yarınlardan bir gün tüm hayal güzellemeleri dahil,
senle ben çimenlerin üstünde deniz kokulu havada çıplak ayak koşuyor olacağız,
yaz senfonisinde o valsin saçlarıma çiçekler takmayı unutma.
Nasılsa köprüleri yıkılmış seferlerin trenleriyiz artık raylar tanıdık duraklara kapatılmış. Köprüler üzerinde bir gün..
Köprüler diyorum iyiki yıkılmış.
Bu evin yokuşları olduğu gibi ara sokakları da varmış, yıllara rağmen direnen nostaljisi yarınları gibi açılacak olan kapıları..
Yarınlardan bir gün tüm hayal güzellemeleri dahil,
senle ben çimenlerin üstünde deniz kokulu havada çıplak ayak koşuyor olacağız,
yaz senfonisinde o valsin saçlarıma çiçekler takmayı unutma.
28 Şubat 2016 Pazar
Kaydol:
Kayıtlar (Atom)
Oysa zaman hep kendi bildiği gibi işlerken, onun hangi noktasında durduğumu bilemiyorum. Gerçekçilik o kadar hızlı akıyor ki yaşadığım tüm...
-
Als wir zerfielen einst in Du und Ich Und unsere Betten standen Hier und Dort Ernannten wir ein unauffällig Wort Das sollte hei...
-
Daha yüreğime oturmadı onun gidişi. Daha öfkeliyim. Hele bir zaman geçsin de… İnsan iyice silmek,gömmek için her şeyi bilmeli. Gitmele...