Yön

Hafızamda biriken onlarca kelime
Duvarları ahşap, duvarları mavi boyalı odalar
Küf kokulu apartman merdivenleri
Çık çıkabilirsen
Bir şarkı tut senin olsun
Yolculukta bağıra çağıra
Deniz kenarında mırıldan
Balkonundan atla sonra
Cüretine rakı doldur
Söyle ona meyveleri dilimlesin
Eski dostum sezen açardı
Ben nazan'ı severdim açık havada
Tekneler kalkardı aklımdan
Hüzünle sallanan güney sahillerindeki o balıkçı tekneleri
Bir hayal kurarsın tenha sokaklarında
O evlerin kapıları çalınmaz artık
Çatısı olan her yere ev diyoruz nasıl olsa
Sessiz
Mecaz değil, hicaz makamında sessiz sessiz oturuyor silüetim
Tüm geride bıraktıklarıma sitem eder gibi
Ya reddediyorum ya da kabulleniyorum tükenişi
Atalet duygusu kaldırıyor kollarımdan tavana
Sabitleniyorum
Koşmak istiyorum
Dizlerim çözülene kadar koşmak
Yönümü nereye çevireceğimi bilmeden
Kuzey Güney Doğu Batı
Evim burası diyebileceğimi bilmeden

Bir gün.. belki bir gün

Küçük bahçeli bir evim olacak. Çitlerini kendim boyayacağım.  Bir gün, beni ziyarete geleceksin ve ben sana özenle hazırladığım bahçede çay ikram edeceğim.