Alışmak ne korkunç bir kelime. Kendime bile alışmaktan korkuyorum artık, çoğu şeye tepki bile veremiyorum.
İçimden küçük küçük tekneler kalkıyor hangi parçanın nereye gittiğini bilmeden eksiliyorum. Fırtınaymış, kuraklıkmış aldırış etmeden gidiyorlar.
Bir fanus dolusu sessizlikte hapsolmuş gibi hissediyorum. Kıyılarım yağmalanmış, sonra terkedilmiş.
Kimse dilimi bilmiyor.
Göründüğüm şey ben değilim.
Pervasızca söylenmiş bir kelime, cümlenin sonundaki nokta, sessizlikte kaybolan
Ben değilim
