3 Şubat 2010 Çarşamba

Küller..

Geceden meyilli umut kırıntılarımı topladım avuçlarımda..
Gözlerimi kapattım ve gölgeni diledim adımlarımın arkasında.
Zaman içinde uğultu doldurdu nefes alışları
Kalp atışlarım korkuttu aklımı,gözüm gölgelerde.
Adımlarım ince ve sağlam bastı kaldırımlara..
Bu sabah güneşin ucuna umutlarımı bağladım
Peşinde götürsün diye..
Avuçlarım karıncalandı,aklımdan habersiz koşturdum..
Adımlarım ilerledi..
Gölgeler geçti,
Telaşlandım!
Son kez Güneş'e baktım;
beraberinde tutuşturmuş umutlarımın
küllerini topladım.
28 Ekim 2009

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder

 Oysa zaman hep kendi bildiği gibi işlerken, onun hangi noktasında durduğumu bilemiyorum.  Gerçekçilik o kadar hızlı akıyor ki yaşadığım tüm...