Zamanın dönemeçlerinde bir soluk gerideydik..sondan yada baştan nereden baktığımız da mühim değildi.Ruh izlerini tanıyan ellerime inat gidersin ya,ardından bakmaya bir ayraç bırakırdın yollara.
Düşüncelerimi ele geçirebilme yeteneğinden korktuğum gecelerde sen hep bir sigara yakarsın dumanında beni görebilmek için..biraz kafeinle eşlik ederim sana.
Farklı yollardan günbatımına doğru yürümeye sözleşmiş gibi paralel yaşıyoruz, ne şehrimizin sınırları belli ne zamanlar..Düne iliştirdiklerimi yarınlardan eksiltiyorum,birşeyler tamamlanmıyor böylece.
Kafamda kurduğum o ütopyamın,içerisine soktuğum karakterlerinden tut..sahip çıktığım duyguların,hayallerimizin gerçek olamayacağını bile bile peşini bırakmama durumudur öğrenilmiş çaresizlik.
Farkındayız..
yollara düştük,tek başımıza yollara..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder