Düz zeminler..Yorulmaktan yürünülen yolların hanları olmaz.Bazen görmezden geliriz,insanlar kalabalık caddelerin vazgeçilmez figürleridir.Kalabalığın içini boşaltırsam insanlar caddelerde kalır.
Orada olmayı gereksiz kılan mesafeler vardır.Gözde büyümeyen sanrılar tadında.
Düşünce suya benzemez.
Zihnin tatlandırdığı hayallerin sınırını çizemezsin ve ben istediğim yere giderim.Odak noktaları gitmelerin yer aldığı değil,zaman içinde şekillenen hareketlerdir.Hareketlerinin ucunu kırabilirsin.Değişimlere maruz kalanlar marifet sayılan devinimler içinde kaybolurlar.
Kaybolmanın yaratılışında büyük rol oynar aklın.Kaybetmez aslında.Reddettiklerini saklarsın.İçinde söndüremediğin oluşumlar gibi kendi tekrarından öteye gidemez insan,üst üste katlananlar çabuk yıkılır.
'Ben' merkezli hareketlerin yalnızlığı ithafı durumu hafifletmese de rengini değiştirir.
Griyizdir bazen.
Gri sadece renk değildir
Soluk gibidir.Farkında olmaksızın.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder