14 Temmuz 2012 Cumartesi

Sun

Modern zamanların hissizliğine tepki gibi soyuyorsun düşünceleri..Üstü kapatılmış bir kül tablasının son duman sızıntıları gibi sızıyorsun ruhuma.Gece fısıltıları sabah uyanışları peşi sıra sürüklüyorsun..
Saçlarını saçlarıma bağlasan durduğumuz doğrultu yön tezatlığı gözetmeksizin çemberinde döneriz. Zaman, kalıntılarını toplasam tekil konuşup çoğul dökülüyorum,toplanmayı savurmuş kimin umrunda.
Tutunsam gecenin ucundan gökyüzü yüzüme sarkar,ben aşağıya

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder

 Oysa zaman hep kendi bildiği gibi işlerken, onun hangi noktasında durduğumu bilemiyorum.  Gerçekçilik o kadar hızlı akıyor ki yaşadığım tüm...