Bank

Bir kentteyim. Güneşe daha yakın turuncu günlerin olduğu bir kent. Öğlenden çıkıp yola güneşi batırana kadar adımlıyorum, sağ şeritten insanlar akmaya devam ediyor.
Tuz kokusunu nadir aldığım doldurulmamış yerlerden kayaların yosun tuttuğunu görebiliyorum.
Kendimle yüzleşiyorum bir kez daha tanıdık bir yerde tanımadık zamanlarda. İmgeleme dilini iyi kullandığımız o yıllarda anlamlar yüklediğim herşey biraz daha uzak.
Sayfaları çeviriyorum.
Aidiyet duygusunun yabancılaştığı bu günlerde içgüdüsel
ilerliyorum. İnsan olduğu yerde değil, hissettiği yerdedir. Buralardan çoktan gittiğimi hatırlıyorum.
Değişmeyen bir tek banklar kalıyor geriye. Bankların insanları her daim biraz yalnızlık kokarlar, dünü bugünü ve yarınıyla.