Ağırım..
saydamlığın inceliğinde!
Her geceyi sabaha bağlayan yarınlardaki umut çizgisi için uyanırım,
Susuşlara kulaklarımı tıkamak için..
Koşarım..koşarım..koşarım!
Bir an'lık düşüşüm,bağladığım ağırlıktan!
Kalkarım!
Ellerim kanar,
Yüzüme sürerim.
Karanlığa savururum saçlarımı,
Geceyse Ay ışığı..
Gündüzse Güneş
Aydınlatır yüzümü.
Kimse bilmez..bilmemeli
Yüzümü.
Kendi etrafımda başım dönene kadar dönerim,
Kendine gel!melisin..
Kendinden gidişlerin terkedişlere gebe.
Ben çözülene kadar yandım..
Soğuk sular döktüm üzerime..
Dumanlara aldırma.
Bekleyişler iç çektirir bazen,,
Bazense.. büyütür.
Yaşatır..büyüdükçe yaşlanır gözlerim,
Aldırma!
Susuşlar aynam değil,kırılan cam parçalarının acıttıkları..
Soğumak marifet değil..sıcaklığı korumak sivridir.
Önlerindeki camların buğusunu sil de bir bak!
Yaşıyorum.
Kalp atışlarınla..
Yavaşlıyorum.
17 ocak 2010
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
-
Als wir zerfielen einst in Du und Ich Und unsere Betten standen Hier und Dort Ernannten wir ein unauffällig Wort Das sollte hei...
-
virginia,beni yaşatan ölüm meleğim.. birkaç gün önce cansız bedenini kapatan tabutu tanımadığım adamların toprağa bırakışını izledim. akl...
güneşli sabahlarda gözlerimi sonuna kadar açıp güneşe bakarım. sulanır acır ama en çok sevdiğim gözkapaklarımı yumduğum anda ki o kırmızılık
YanıtlaSilBu yorum yazar tarafından silindi.
YanıtlaSil