Evren,hepimizi içine almakla bazen büyük hata ettiğini düşünüyorum. Hepimizden kastım çok da büyük olmamalı. Seni bir beyin olarak kabul edersem,içinde nicelerini yönettiğin,yok ettiğin, en kötüsü hatırlatma aracı olduğun için varlığına küfredebilirim.
  Bazı bölümlerini terketsem de kaldıklarımla yaşamak senin huzur dediğin bir olay karmaşası.
Bizleriz parmaklarında oynattığın gibi mevsimlerine attığın.
Kısıtlı olsan doymuyoruz,genişsin işte sonunu bilmediğim bir yolda yürüme biçimisin. Engellerin var,kabul.
Pes etsem,yaşardım diğerleri gibi. Diğerleri dediysem her benliğin doğurduğu istenmeyen çocuk israfı.
  Bastırırz çoğu zaman,diğerlerimize bastırırız.
Taşamadığım zamanlarda çekilmez biri oluyorum,en büyük marifetim bağırmak sen,siz duyun diye değil..
Bağırmam lazım işte.
  Adımlarımı kontrol etme girişimlerine pek anlam veremiyorum Evren.
Sen ki ölçüsüz,biçimsiz.. Beni alsan, tartsan birşeye benzemeyeceğim.
 Kendi etrafımda dönüşüm gibi geçiyorsun.Yanlışım var, sen zamanı yutmuşken ben yaşlandığımı zannediyorum.
  Senin içinde kesinliği olmayan milyarlarca ihtimalden biriyim. Gerçekleşmeyen diğer ihtimallere yanılgı,bana büyük sanrılar.