24 Aralık 2012 Pazartesi

bir tütün yakıyoruz

Yazılar da büyür,bir adama takılır peşinden gider ve gittiği her günü içine alarak büyür.Boyutsuz fakat bir o kadar da sınırsız.
 Uzayda yerçekimsiz kalabilme hissi gibiydi aslında hiç uzayda ayaklarım olmamışken. Adını ben veremedim, adam da veremedi fazlasıyla mutluluk akıyordu dudaklarımızın kenarından. Sonra o mutluluk vücudumuza bulaştı  ve derimizin üstünü kapladı. Önümüz kıştı, farkında olmadan giyinmişiz üstümüze. Şimdi ne zaman soğuk çarpsa derimin üstündeki mutluluğa bakıyorum, gözle görülür şey değil düşününce kalınlığını hissedebiliyorsun. Adamın elleri sıcak ayakları soğuk olur..ellerimizle ayaklarımızı değiş tokuş ediyoruz.
  Saçlarının içine girdim çok kez parmaklarım tarak niyetine örgüler bıraktı. Beni de kendine benzetti yaza gün çekiyoruz, kemiklerim güneşten çalmak istiyor.
Sigara kavgası yapıyoruz, bir tütün yakıyoruz. Aklımızı yakıyoruz, soğuğa inat .

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder

 Oysa zaman hep kendi bildiği gibi işlerken, onun hangi noktasında durduğumu bilemiyorum.  Gerçekçilik o kadar hızlı akıyor ki yaşadığım tüm...