17 Nisan 2014 Perşembe

Uçuş Serbest

İnsanlık suçu olarak görülür kaçmak, kaçabileceğin en ağır suçtan üstelik. Adı insanlık konmuş.
Rüzgarın tokat attığı günler dağılıyor, güneş batmaya mahkum. Yalnızlığın binbir rengini içinde barındırıyor deniz. Mavi, kimilerine huy olmuşken bana şimdilerde sadece yanılsamadan ibaret geliyor.
Tüm ezberleri bozuyor zaman, inanmadığım kavram.
Sokaklarını karıştırdığın yerlerin, büyümenle orantısını sunduğu güneş şehrini hatırlıyorum. Daha güneye uzuyoruz. Kollarımız uzuyor. Bacaklarımız uzuyor.
Hatrı sayılır bir geçiş sunuluyor önümüze.
Marta'yı öldürelim diyorum.
Köprüleri yakmalı.
Adımlarımı saymadığım yaşlara basmalı.
Kadehlerin geçersiz sayıldığı dudaklar izmaritle sıvanmalı. En çok parmaklarını kırmak istiyorum. Parmakların tutamadığı kalemlerden tut, tütünlere kadar bir kırılış yaşanmalı.
Çarşafları değiştirip şehirleri ayırmalı.
Yeryüzünden yemeliyiz soğuğu, düşebildiğimiz kadar zemine.
Uçuş izni serbest, yasaklarınızı siksinler.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder

 Oysa zaman hep kendi bildiği gibi işlerken, onun hangi noktasında durduğumu bilemiyorum.  Gerçekçilik o kadar hızlı akıyor ki yaşadığım tüm...