hafızam renklerini kaybetmeye başlamış
etraf akustik
bir akşam bir bar taburesinden kulağıma fısıldanan bir teklifin insanı kitlemesi gibi.
zaman, sahip çıkamayacak kadar zayıf, kıymet bilemeyecek kadar nankör.
Hafıza.
anılar, renkleri soluk fotograflarda açılan bir evin kapısı oluyor
fotograflara bakıp hayal kurabilmek kadar eşsiz
keşke'siz hayaller.
insanlar artık hiç yorum yapmıyorlar, güzel şarkıları paylaşmıyorlar, birbirlerini bile dinlemiyorlar belki... hep aranıp duruyorlar, fotoğraflara bakıp uzaklara dalanlar azaldı, bir azınlığın içinde böyle gururlu başka bir bekleyiş olabilir mi?
YanıtlaSilcaddelerde akıp giden insanlar kendilerinden de geçip gitmişlerdir belki, ayrıntı dediğimiz güzel olgunun farkına varabilmek bir lütuf artık, biz kıyıda köşede kalanlar fotograflarımızı, şarkılarımızı sandık içi sadeliğinde yaşatmaya devam ediyoruz.
YanıtlaSilkıyıda köşede bir sakinliği korumak hala işe yarar, kış geldiğinde orayı bilmiyorum ama burası sadece sana ait olur ve geçip giden sadece kafandaki ayrıntılardır ve hiçbirini kaybetmek istemezsin ve kendinle konuşur gibi yazar durursun.
YanıtlaSilbu da bir nevi kendini tamamlama biçimindir, o yeri kendin inşa edersin ayrıntılarından tut, an'larına kadar tüm kesitleriyle senindir.
YanıtlaSil