Doğruluk kavramının göreceliliğine sağlam bir yumruk attım,döndü suratıma patladı.Nasıl davranabileceğimi sorgulamadan davrandığım yetmezmiş gibi yaşama payımı geçip düşünsel duygusallığı tavana vurdurdum. Dizginlediğim kelimelere inat Dur diyebilseydim zihnime fişim çekilecekti.
Şimdi mantığımı güzelce buruşturup attığıma duygularım, uğruna kırdıklarımın, vicdan'sızlık an'larımdan tutun kendimle baş başa kaldığım zamanlar silsilesinde benliğime yerleşen silüete dair özrü kabahatinden büyük yaşıyorum. Sonuç olarak kendi kendimin cezasıyım. Tüm bunlara rağmen biri prangalar vuruyorsa kelimelerine parmaklarımı hissetmemek uğruna yazarım!
Kendimden korktum bölünmelerime adsızlık giydirişe değil.
Yola çıkmışsan çoktan gitmişsindir.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder