19 Haziran 2012 Salı

saçlar uçmaya engel değil

Zaman ya işte kulaklarımdan fışkıracak kadar çok hissediyorum.Düşüncenin tutunacak bir kenarını bulduğum vakit düşme korkusunu biraz daha uzatmak için kaydırıyorum gözlerimi.Ellerinle tutunamayacağın şeyler vardır.Şehir üstünden atar bazen,susarsın..Tek başıma yürüme tedirginliğimi yaşatan sokaklar olmadı hiç,herkimselik kol geziyordu ortalıkta.Ortalığın fişini gece çeksek sabaha güneşi kesemeyen pencereler yapılmıştı.Yaşadığın odayı çatıya çıkarıp tavanına fırlattığım şişelerle büyükçe bir delik açmak isterdim gökyüzüne yol yaparcasına.Elimden gelse omuz çukuruna şarap döküp içerdim.
 Sen belki benim ses tellerimi kesmek isterdin,susuyorsam bir işe yaramalı diye..oysa konuştuğumda kulakların uyuşurdu,gözlerin dökülecek diye bir nefes molası alırdık.
 Alır mıydık sahi?

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder

 Oysa zaman hep kendi bildiği gibi işlerken, onun hangi noktasında durduğumu bilemiyorum.  Gerçekçilik o kadar hızlı akıyor ki yaşadığım tüm...