Sana kalsa bencillikten öteye gidemedim. Çoğu zaman kendimle ilgili cümlelere bile nereden başlayacağımı bilemezken kendinle ilgili imlalara takıldın.
Aforizmalarım, simgelerim ve tüm bu komplike gelen her şeye dair çok sade anlarım, anılarım oldu. Bir tek kendimi süzemedim sanırım.
İnsanız ya, bir yerde karmaşaya kapılıp gitmek bizim görevimiz. Erteleyip, uyuşturduğumuz benliğimizden tut inkarlarımız, yenilgilerimize kadar bizi biz yapan unsurları yadırgadık hep.
Hep bir eksiklik bulma peşindeydik.
Böylece yıllar geçti, boyumuz uzadı aklımız takıldı, içimiz daraldı bunaldık çoğu şeyden.
Yetiştirme yurdundan alınmış birer çocuk gibi büyüttük birbirimizi satırlarda. Korkularımız da oldu, kuşkular beynimizi kemiren kuşkular..
Zaman da birikmiyor artık. Ne yaptıysak dünden yarını kestiremiyoruz öyle ki bunun için çabalamıyorum da.
Geleceğin bilinmezcilik amaçlı kullanıldığı bugünlerde, rehabilite ettiğim kendim olsam da yine de şaşıramıyorum.
Geceyi uyuma amaçlı kullanıyorum.