dışımdaki bahçe

Birbirini tamamlayan şeyler birbirine bölünüyor.
Kendime sormaktan kaçındığım birçok şey kafamın içini sarıp sarmalayan sarmaşık gibi büyüyor.
Bahçeler daralıyor.
Durmakta olduğum noktayı geri adımlarsam eğer dün ve yarın arasında bir yerde geleceği imha varsayımlarında bulunabilirim.
O yüzden kıpırdayamıyorum.
Arkamda bıraktığım güzel bahçeli bir enkazda yere düşen ilk beton parçası gibi hissediyorum.
Mevsim değişiklikleri, yolcuklar ve yağmurlar..
Bir su birikintisi bulup bitkiler çıkıyor üzerimde dışarıdaki bahçenin kokusunu alarak.
Eşiğe savrulmuş eşyalar var hala ve eşikten dışarı onların sözde dünyası.
Göğsümde çiçekler çıkıyor
Göğsümde çiçekler soluyor
Kendimde başbaşayım
Bahçenin dışında şiirler okunuyor
Dışında şehirler kuruluyor
Bombalıyorlar o şehirleri
Gece tüm sesleri harap ediyor
Ben bir beton parçası
Ufalasan ellerin toz olacak