8 Şubat 2013 Cuma

Üstü kalsın

Üstü kalsın.
Sahip olunanlara ve düşlenen yarınlara,
Bir adımın diğerini takip ettiği yollara,kıvrılıp giden sancılara.
Kahkahaların çatlattığı ten seslerine,
Dalıp gidilmiş otobanlara
Geri dönüşsüz sözlere
Bedene ağırlaşmış benliklere
'Hiç' olabilecek cesurlara
Sessizliği paylaşana
Denize dökülen paslı sokaklara
Rutubet kokusuna
Kapaksız defterlere
Bana rengimi verene
Vincent'a
İçine sığdırılan hayata
Hesapsız yürüyüşlerin kaygısızlığına
Kendime dair ne varsa
Üstü kalsın.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder

 Oysa zaman hep kendi bildiği gibi işlerken, onun hangi noktasında durduğumu bilemiyorum.  Gerçekçilik o kadar hızlı akıyor ki yaşadığım tüm...