11 Temmuz 2013 Perşembe
la meglio gioventù
-Döndü, bana baktı ve ben kapıyı kapatıp her şeyi sildim. Zihnimde bir şey kalmadı. Evinin merdivenleri, yerdeki talaş... Hiçbir şey. Yerdeki kitaplar, kapıcı... Onları durdurmalıydım. İkisini de sevdim ama onları sevgimle zincirleyemezdim. Benim özgürlük anlayışım buydu. Herkes dilediğini yaşamakta özgür diye düşünüyordum. Ölümün nesi özgürlük?
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Oysa zaman hep kendi bildiği gibi işlerken, onun hangi noktasında durduğumu bilemiyorum. Gerçekçilik o kadar hızlı akıyor ki yaşadığım tüm...
-
Als wir zerfielen einst in Du und Ich Und unsere Betten standen Hier und Dort Ernannten wir ein unauffällig Wort Das sollte hei...
-
Normalize edilmiş katıksız yaşamlara doldurulmuş ürünler gibiyiz. Çoğu kez temelini kendimiz oluşturuyoruz kaybetmenin. Bir kadehin son yu...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder