9 Ağustos 2014 Cumartesi

Bizim pencerelerimiz tahtadan, biraz da boyaları dökülmüş.
Gökyüzü açık, dizlerim morluklara ev sahibi.
Bu coğrafyanın tanrısı çok meşgul.
Bir sonraki şehre giden demir yolunun banliyösünde terkedileceğim kimbilir
Belki de saçlarım hep kesilmeyi beklemiş gibi
Çok şey beklememek lazımmış saçlarımdan
Ellerimi severdin.
Bir araba teybinde çalınmış arabesk şarkıydık seninle,
İstek şarkı hakkımı kullanamadım.
Şimdilerimi anımsayacak bir saatim yok üstelik
Gülümsemeyi unutmuş bir gelin gibi abest duruyorum aynada
Keşke diyorum
Son sigaramı ters yakmasaydım


Hiç yorum yok:

Yorum Gönder

 Oysa zaman hep kendi bildiği gibi işlerken, onun hangi noktasında durduğumu bilemiyorum.  Gerçekçilik o kadar hızlı akıyor ki yaşadığım tüm...