denize dökülen sokakların birinden bir çatı katına çıkardık, sabahları martı seslerine
vapur sirenleri eklenirdi.
sokağa bakan camın önünde duran kırmızı kadifeden koltuğu en çok bana yakıştırırdın.
ahşap zeminde ayak izlerim, mutfağa sinen kahve kokun kaplardı tüm evi.
loş abajurlar altında kurgulanmış hayaller inceliğindeyiz..
mutfak kapısına asılı kalmış gülümsememe dokunuyorsun parmak uçlarınla..
daha tutulamamış bir evin, içi doldurulmamış odalarında sıkışıp kaldım.
pencereden gökyüzüyle aşağıya bakma arasında günleri izliyorum...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder