Soluk bir tendim, hayatının en hurda sokaklarında dolaşırken..
beyazlığıma hep koyu renkli harfleri yakıştırdın, kelimeler giydirdin
Ben hep pastel ton'ları sevdim,
sen ise saçlarımın rengini
tüm dönüşümlerin orta yerinde görünürdüm.
sen gördüğünü hafızana boyardın, bense gökyüzüne bakardım
İşte günbatımı kızılı!
Adımın en güzel ses tonuydu belki de sesin
biraz belirsiz biraz kararlı
bu gezegenin dışına atılmış bir adımın ayak izleri
gitmeleri yörüngesine oturtamadığın bir kadın
uçurumundan aşağı bakamadığın bir gece tekinsizliği
hayali bir düşün iskelesinde oturmuş
rüzgara kafa tutuyorum
Sessiz
mecaz değil hicaz makamında
sessiz sedasız bir hayal yakıyor
Silüetim
bir pencere kenarında