6 Temmuz 2015 Pazartesi

Sokak lambasının vurduğu bir odada uykuna sarılıp uyumak var mesela.
yokuş yukarı tırmanılan bir semtten bir vapur uzaklığında martı sesleriyle uyanmak mesela,
balkonsuz pencerenin ağaç yapraklarına uzanan mevsimindeyiz, hala taze geliyor sesin kulaklarıma.
Öyle ki zıtlık senfonisidir bu,
senin akordların benim nüansımda.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder

 Oysa zaman hep kendi bildiği gibi işlerken, onun hangi noktasında durduğumu bilemiyorum.  Gerçekçilik o kadar hızlı akıyor ki yaşadığım tüm...