10 Ağustos 2015 Pazartesi

                                                          J.

Zamanın bütün köşelerini tutuyorum, 
üzerine sarı ışıklar giymiş bir sokağa pencereden bakıyorsun,
ben de pencerenin diğer ucundan sana.
Aynı pencereden özlüyorum seni,
ellerim sesine karışıyor.
Hem, adımın en güzel ses tonuydu belki de sesin..
biraz belirsiz, biraz kararlı.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder

 Oysa zaman hep kendi bildiği gibi işlerken, onun hangi noktasında durduğumu bilemiyorum.  Gerçekçilik o kadar hızlı akıyor ki yaşadığım tüm...