saçlarım,tüm sallantıların ardındaki dalgalara meydan okurcasına dümdüz.
ve bir şehir gibi kalabalık.
güneşin bulutları kızıla boyadığı bir medeniyet tutkuya açılan..
sen içimde gezindiğin zamanlarda sarıp sarmalayan güçlü kollar gibi uçumların kenarlarından tutan.
dipsiz derinliğin karanlık çağlarına kendini bırakmaktan korkmayan bir ruhun, ete kemiğe bürünmüş haliydi. araf kurumunun büyük yıkımlara uğratan kalıntıların mimarı parmaklarının notası.
nefes aldığın sürece içime bıraktığın her soluk yeni bir atmosferin yaşam belirtisi.
işte bir kez daha ölüyorum, ilk saklı olanın adıyla doğmak için.
binyıllarca öncesinin kesilmiş hükmü kadar keskindi içimize atılan tohumlar ve karanlıkta büyüyen ağaçların meyveleri zehirli olur.
biz zehirli olanı saklı kıldık, her zehirde olduğu gibi kendimizin panzehiri olduk.
kadın ve erkeğin birleşimi birbirinin zehri, aynaya düşen ters görüntüsüdür.
ve aynalar hiçbir zaman sadece yansımayı göstermez.



*resim : Jarek Puczel aka Jaroslaw Puczel (Polish, b. 1965, Kętrzyn, Poland) - Beloved